Outsourcing pracowniczy oraz leasing pracowniczy zaczęły zyskiwać coraz większą sławę podczas pandemii. Już wcześniej te dwie metody pozyskiwania pracowników były popularne, jednak to w ostatnim czasie są coraz częściej praktykowane. Mimo, iż te dwie metody znacząco się od siebie różnią, wciąż są ze sobą mylone. W dzisiejszym wpisie dowiesz się, czym różni się outsourcing pracowniczy od leasingu pracowniczego.

Leasing pracowniczy – czym jest?

Leasing pracowniczy to nic innego jak oddelegowanie pracownika za jego zgodą, do wykonywania wcześniej uzgodnionych prac u innego pracodawcy. Przy podejmowaniu tej metody bardzo często przydatne są firmy leasingującej pracowników, które zajmują się procesem pozyskiwania pracowników i znalezienia im pracy tymczasowej, zgodnej z wymaganiami pracodawcy oraz oczekiwaniami i umiejętnościami pracownika. Więcej o leasingu pracowniczego znajdziesz w naszym artykule Leasing pracowniczy – czym jest i na czym polega?

Outsourcing pracowniczy – czym jest?

Outsourcing polega na przekazaniu pracowników pomiędzy dotychczasowym a nowym właścicielem zakładu pracy. Z perspektywy biznesowej to przekazanie funkcji kadrowych do realizacji przez zewnętrzną firmę, zwykle firmę pracy tymczasowej. Firma taka może zajmować się procesem rekrutacji, podpisywaniem umów w imieniu pracodawcy, wypłacaniem wynagrodzeń, prowadzeniem szkoleń oraz wieloma innymi zadaniami, z których odciąża pracodawcę.

Jaka jest różnica między leasingiem a outsourcingiem?

Różnica między tymi dwoma metodami pozyskiwania pracowników, opiera się na kilku aspektach.

1. Podmioty umowy.^. W przypadku leasingu pracowniczego jest to Firma Pracy Tymczasowej – Pracodawca Użytkownik, natomiast w outsourcingu jest to Zleceniodawca (Zlecający, którym może być również firma outsourcingowa) – Zleceniobiorca (wykonawca usługi).
2. Podstawa prawna. W przypadku leasingu podstawą prawną jest ustawa o zatrudnieniu pracowników tymczasowych, natomiast w outsourcingu jest to kodeks cywilny.
3. Strony stosunku pracy. Leasing pracowniczy zawiera trzy strony stosunku pracy: Pracodawcę Użytkownika, Firmę Pracy Tymczasowej, a w końcu Pracownika Tymczasowego. W outsourcingu są to zaledwie dwie strony: Firma Pracy Tymczasowej oraz Pracownik.
4. Maksymalny czas zatrudnienia, gdzie w przypadku leasingu jest to 18 miesięcy w ciągu kolejnych 36 miesięcy, natomiast w przypadku outsourcingu nie ma w tej kwestii żadnych regulacji.
5. Wynagrodzenie. W przypadku leasingu wynagrodzenie pracownika jest równe temu, jakie dostawał na wcześniej wykonywanym lub podobnym stanowisku. W przypadku outsourcingu wynagrodzenie ustala wykonawca usługi.
6. Kierownictwo. Pracownik z leasingu świadczy pracę na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy, natomiast pracownik outsourcingowy nie.
7. Koszty. Rozliczenie w przypadku leasingu jest oparte o faktycznie przepracowane godziny, natomiast w leasingu jest ono rozliczone zgodnie z wykonaną usługą.

Na podstawie tych różnic, a także cech każdej z metod, pracodawcy mogą wybrać tę korzystniejszą dla siebie, zgodnie ze swoimi wymaganiami. W celu uzyskania informacji na temat branży leasingującej oraz outsourcingowej śledźcie naszego bloga oraz nasze social media!